آخرين آغوش ماما، کاوشي جذاب در باب هيجانات حيوانات و انسان‌هاست. داستان کتاب با مرگ ماما، شامپانزه مادرسالار و يکي از پيرترين شامپانزه‌هاي جهان در باغ‌وحش که پيوندي عميق با زيست‌شناس‌اش برقرار کرده بود آغاز مي‌شود. جان وان هوف (استاد فرانس دو وال) در واپسين لحظات زندگي ماما به ديدار او در قفس مي‌رود و آن‌ها براي آخرين بار يکديگر را در آغوش مي‌کشند. فيلم صحنه احساسي و غم‌انگيز خداحافظي اين دو به سرعت در فضاي رسانه‌اي فراگير مي‌شود. ميليون‌ها انسان از صحنه‌اي که ماما پروفسور را در آغوش مي‌کشد و در‌حالي که لبخند مي‌زند با انگشتان خود گردن او را نوازش مي‌کند، متاثر شدند. بسياري با اين صحنه گريستند و برخي شگفت‌زده شدند چرا که مي‌پنداشتند احساسات غني صرفا منحصر به انسان‌هاست. فرانس دو وال دهه‌ها از عمر خود را صرف بررسي دقيق و پژوهش درباره حيوانات کرده است. فرانس دو وال در آخرين آغوش ماما با روايت داستان‌هايي خواندني و استناد به شواهد علمي نشان مي‌دهد انسان‌ها تنها گونه‌اي نيستند که از ظرفيت تجربه احساساتي چون عشق‌، تنفر، ترس، شرم، گناه، شادي و يکدلي برخوردارند. او در کتاب آخرين آغوش ماما نمونه‌هاي تکان‌دهنده‌اي از ميانجي‌گري، فداکاري، دلبستگي، سوگواري و حتي درک قطعيت مرگ را در حيوانات به تصوير مي‌کشد. خويشتن‌داري، اراده آزاد، خودآگاهي و معناي ذي شعور بودن از ديگر مفاهيم مورد بحث در اين کتاب به شمار مي‌آيند.