امروز كه من اين قصه آغاز مي‌كنم، از اين قوم كه من سخن خواهم راند، يك دو تن زنده‌اند در گوشه‌اي افتاده و ... در تاريخي كه مي‌كنم، سخني نرانم كه به آن تعصبي و تزيدي كشد و خوانندگان اين تصنيف گويند: شرم باد اين پير را: بلكه آن گوييم كه تا خوانندگان با من اندر اين موافقت كنند و طعني نزنند. منتهي از اين قوم كه من سخن مي‌گويم، جز يكي دو تن، الباقي بحمدلله زنده‌اند و هريك به عاقبتي دچار. دچار يعني عاشق. دم همايوني ما گرم كه در حالت از هفت دولت آزاد، در اين هر دو دولت، سرمان را پايين انداختيم و كار خودمان را كرديم. آب در هاون كوبيديم!