داستان برآمده از اسطورهها و افسانهها و رویاهای آدمی است. اینها وقتی نشان داده میشوند که با حادثه همراه باشند، به بیانی دیگر، در رفتار و گفتار شخصیتها، ویژگی و منش خود را ظاهر کنند؛ به همین دلیل، ارسطو داستان را رکن نخست تراژدی و حماسه میداند، چرا که تا عملی در رفتار و گفتار شخصیتها صورت نگیرد، هویت آنها شناخته نمیشود. از این رو، حادثهها «عمل داستانی» است.
