روزانه هزاران تصمیم می‌گیرید. بعضی بزرگ است و برخی کوچک. بعضی، مانند گزینش شغل، بسیار مهم است و برخی دیگر، مثل انتخاب صبحانه، اهمیت چندانی ندارد. در هر گزینش، فرایند تصمیم‌گیری‌تان باید به‌گونه‌ای باشد که نه‌تنها تصمیمتان را ارزشمندتر کند، بلکه کمک کند آن‌ها را دسته‌بندی کنید تا بدانید کدام بزرگ‌تر و کدام کوچک‌تر است. چرا فرایند تصمیم‌گیری باید درجه‌یک باشد؟ زیرا کیفیت زندگی‌تان را فقط دو عامل تعیین می‌کند: شانس و کیفیت تصمیم‌هایتان. و شما فقط یکی از این دو عامل را می‌توانید تعیین کنید. پر واضح است که شانس گوش‌به‌فرمان شما نیست. اینکه کِی و کجا به دنیا آمده‌اید و اینکه آیا رئیستان امروز حوصله دارد یا نه و اینکه درخواست پذیرشتان برای دانشگاه را کدام مأمور بررسی می‌کند، دست شما نیست. آنچه به‌واقع در کف شماست و می‌توانید بهبودش دهید، کیفیت تصمیم‌هایتان است. وقتی بهتر انتخاب می‌کنید، احتمال وقوع اتفاق‌های خوشایند را افزایش می‌دهید. اینکه نتوانیم بگوییم تصمیم درست‌وحسابی چه تصمیمی است، ممکن است پیامدهای ناگواری به بار بیاورد. گذشته از این، تصمیم‌گیری مهم‌ترین کاری است که در آن، فرمان در دست شماست و کمکتان می‌کند به هدف‌های خود برسید. این کتاب چارچوبی برای اندیشیدن به چگونگی بهبوددادن تصمیم‌هایتان مطرح می‌کند و مجموعه‌ابزارهایی را برای فعالیت در این چارچوب پیشنهاد می‌دهد. خب، [هر کاری ابزاری دارد] با چه‌چیزی می‌توان ابزاری کاربردی برای تصمیم‌گیری ساخت؟
