بزرگترین کوچ عشایر به مناطق مختلف ایران از زمان شاه عباس صقوی آغاز شد. کوچ بعدی عشایر (کردها، لرها، ترکها و ...) به مناطق اطراف تهران در زمان آقامحمدخان قاجار بود که او تهران را به عنوان پایتخت برگزید. جابهجایی عشایر تا اوایل دورهی پهلوی تداوم یافت.
