«این کتاب قابل توجه نشان میدهد که چگونه عکاسی، پس از تلاش پیشگامانه ویلیام فاکس تالبوت، از هاله عینیتگرایی خود فراتر رفته تا به رسانهای برای بیانگری شخصی بدل شود. عکاسی معاصر، «الهه نوین ادبیات»، همچون سلاحی برای براندازی واقعگراییای به کار میرود که پیشتر گمان میرفت شهادتدهنده راستین آن است.»
