نویسنده در این اثر تلاش داشته تا با نگاهی پدیدارشناسانه دنیای آرمانی زنان را در در ازنای تاریخ ایران (قرون ششم تا دوازدهم هجری قمری) کشف و درک کند. مطالعه پیش رو با در نظر گرفتن سایه سنگین مهمترین هجومهای تاریخ ایران راجع به تیپشناسی آرمانی زنان است اما بیارتباط با خواستهای مردان نیست، چرا که همواره زن و مرد همچون دو آینه روبرو تصاویری در هم تنیده و متعدد را از خود و دیگری منعکس میکنند. از آنجا که در تاریخ ایران، زنان به دلایلی چند پوشیدهروی و پوشیدهنام بوده و از آنها کمتر سخن گفتهشده نویسنده براساس داستانهای عامیانه سعی کرده است زیست جهان خاموش زنان را دریابد و صدای آنها را بشنود. براساس این مطالعه میتوان گفت دنیای بدون مرد / شهر پریان، زندگی عاشقانه و حاضر شدن در صحنههای پیکار برای تغییر سرنوشت تاریخی از مهمترین دغدغههای زنان است. مطالعهای از این دست در قلمرو پژوهشهای تاریخ ایران سابقه ندارد.
