در شبهای تهران آخرین اثر غزاله علیزاده: «خشونتی است که پشت غالبی انسانی پناه گرفته است، ریشهها همه یکی است، شهوت حاکمیت، ظلم و فقر و جهل، استثمار انسان از انسان را جز در ساحت آزادی نمیرود از بین برد، انسان را در طول تاریخ حیوانی است حکومتگر، از خانه و قبیله گرفته، تا شهر و کشور قلمرویی به وسعت جهان، قوی همیشه بر ضعیف اعمال سلطه کرده، اما روزی حکومت در روند تکامل محکوم به انهدام است، در یک متاسیون.»
