فراموش کردم درباره‌ی چشم‌هایش بگویم. آن‌ها آبی بودند، مثل آبی کناره‌های شعله کبریت. وقتی دقیق به آن‌ها نگاه می‌کردید، می‌دیدید که کاملا بی غل‌وغش‌اند، کاملا صاف و صادق، کاملا منگ و گیج. رنگ صورتی آجری چهره‌اش با صورتی آجری پلک‌هایش یکی بود و حالتی کنجکاو به آن‌ها می‌داد. شبیه یک ظرف چینی موزاییکی آبی بودند که در چینی‌ای صورتی گذاشته باشند..
