ظهر یکی از روزهای تابستان بود و جنگل به نظر خفته می‌آمد. هیچ نسیمی چتر گسترده شاخسار درختان بلوط را نمی‌جنباند، و تنها صدایی که به گوش می‌رسید همهمه آرام حشراتی بود که در تاریک روشن سایه خنک شاخه‌های ستبر و فراخ درختان بی‌وقفه این سو و آن سو می‌پریدند.جنگل چنان آرام و خلوت به نظر می‌آمد که شاید کسی گمان می‌کرد که از آغاز جهان جز گوزن سرخ وحشی، یا دشمن درنده‌اش گرگ خدعه کار، هیچ‌کس از آن‌جا گذر نکرده است. در میان انبوه درختچه‌های فندق و بداغ جنگلی و شقایق پیچ، کوره راه لگدکوبی به چشم می‌خورد، ولی راه چنان باریک و محو بود که گویی پاهای لاغر و سبک ماده گوزن‌ها، یا حتی خرگوش‌هایی که در همان نزدیکی در پشته بزرگی میان ریشه‌های یک درخت راش لانه کرده بودند، آن را لگدکوب کرده باشند...
