در سن 20 سالگی برای رها شدن از درد،پای مردها را به زندگیم باز کردم...متاسفانه ارتباطم با آن ها هرگز به سمت و سوی خوبی نمی رفت،آن ها با وعده نجات به زندگی من پا می گذاشتند و سپس در حالی که بسیار افسرده تر از گذشته بودم،در تنهائی محض رهایم می کردند.جمله آخر شرح حال تجربه بسیاری از ماست.وقتی کسی را پیدا می کنیم که به ما عشق می ورزد،تلاش می کند ثابت کند که ما ارزشمندیم و وعده نجاتی را به ما می دهد که دیوانه وار به دنبالش هستیم،به شدت احساس شعف و شادمانی می کنیم.
