مایکل دنتون سال‌ها پس از کتاب برجسته تکامل: نظریهای در بحران، مجدداً به بررسی و نقد تکامل تدریجی داروین در توضیح منشأ حیات پرداخته است. او در این کتاب استدلال میکند شواهد و مدارک انکارناپذیری برای رد انتخاب تدریجی و انباشتی داروین وجود دارد که می‌توان آن‌ها را از مبدأ حیات تا منشأ عنصر زبان و تکلم در انسان، و شکاف‌های عمیق موجود در نظم طبیعی - که هنوز هم با شکلهای انتقالی و سوابق فسیلی پر نشده‌اند. حاکی از ضعف آن نظریه در توضیح پدیده‌های زیستی دانست. دنتون در این کتاب استدلال‌هایی درباره نظم غیر‌سازشی در سراسر حیات ارائه می‌دهد، نظمی که با مکانیسم‌های داروینی قابل توضیح نیست.
