کد آیتم: 2620
سیمای رنج را دوست میدارمچرا که در آن نیرنگ نیسترعشه درد را نمیتوان وانمودیا به احتضار تظاهر نمودچشمها ناگاه بینور میشوندوینک مرگ تهی از هر رنگو عرق دانههای روی پیشانی راعذابی آشنا به رشته میکشد
تازه های ناشر