اما سؤال این است که آیا عدالت بدون شرافت و انصاف میتواند زنده بماند؟ میل به حقیقت و عدالت در میان تودههای سیاسی دیده نمیشود. انصاف در تضاد با زیاده خواهی قرار میگیرد. ما نمیتوانیم کورکورانه و با شور و شوق به سمت زیاده خواهی حرکت کنیم اما انصاف از محدودهی عقل فراتر میرود و تابع اشتیاق است. عاملی وابسته به اشتیاق، انصاف و تقدس در ما هست که از بازنمایی ذهن فراتر میرود: افراط است که ما را به موجود بشری و انسان بدل میسازد. در دنیای اتوماتونهای هوشمند از عدالت و حقیقت سخن گفتن بی معنا است.
