من به داغ شدن ناگهانی گوشها، منقبض شدن ماهیچههای شکم و لرزیدن کمر نمیگویم عشق. برای من که سوبژه هستم و بنا بر آگاهی اکتسابیام ادعایم میشود به شناخت قابل قبولی از عشق رسیدهام، عشق میخکوب شدن یکبارهی تمام سلولهای بدن است در پی یک تمنای دلخواه.این خود عشق است، به قول بچههای دانشکدهی ما، لاو. که البته به ندرت رخ میدهد؛ از هر هزارتا شاید یکی.اما درست از لحظهای که از عشق آغاز میشود حتی عاقلترین آدم هم واقعیت را نمیبیند. و من بهخدا قسم همان شب اول که فیروزه از ویلای معتمدی آمد بیرون، سر تا به پا تمنا شدم و دیگر هیچ چیز را به رنگ خودش ندیدم!
