بيست‌و‌پنج سال پيش از (برام استوکر)، ايرلندي ديگري به نام (جوزف شريدان لوفانو) داستان بلندي مي‌نويسد که الهام‌بخش دراکولا و ديگر آثار خون‌آشامي قرن بيستم مي‌شود: کارميلا در قلعه‌اي دورافتاده ميان جنگلي در اشتايرمارک، زني جوان که خود قرباني خون‌آشام است روايتي دلهره‌آور پيش‌روي خوانندگان مي‌گذارد؛ او شبي در کودکي با موجودي وهم‌انگيز ديدار مي‌کند و ياد و خاطره‌ي اين زيباي‌خوفناک براي هميشه با او مي‌ماند. موجودي با سيماي دخترانه و دلکش که خون‌آشام است.