در سبک نوشتن ژیژک چیزی بدعت گذارانه در کار نیست: نوشتن به گونه‌ای که مضمون و فرم در یک‌دیگر درآمیزد... از سویی وجوه مهم تفکر او با دلمشغولی‌ای بنیادی در باب سرشت واقعیت در هم تنیده است. اما امر واقعی کدام است؟ آیا اساساً قابل بازنمایی است؟ درآمیختگی فرم و محتوا در نوشتن به همراه این دلبستگی به واقعیت، که به چنگ هم نمی‌آید، منشا دشواری اندیشه‌ی اوست.نویسنده‌ی کتاب حاضر بر همین اساس در آغاز کتاب ذیل عنوان لکان و ژیژک از تبیین همین امر شروع می‌کند. شرح اندیشه‌ی ژیژک در باب ایدئالیسم آلمانی نیز روشنگر همین موضوع است. موضع ژیژک در برابر کمونیسم چه به منزله‌ی واقعیتی سیاسی و چه به عنوان مشی فکری نیز از گره‌گاه‌هایی است که گشودن آن در فهم اندیشه‌ی او کارگشا خواهد بود، و نویسنده چنین کرده است.
