داستان برآمده از اسطوره‌ها و افسانه‌ها و روياهاي آدمي است. اين‌ها وقتي نشان داده مي‌شوند که با حادثه همراه باشند، به بياني ديگر، در رفتار و گفتار شخصيت‌ها، ويژگي و منش خود را ظاهر کنند؛ به همين دليل، ارسطو داستان را رکن نخست تراژدي و حماسه مي‌داند، چرا که تا عملي در رفتار و گفتار شخصيت‌ها صورت نگيرد، هويت آن‌ها شناخته نمي‌شود. از اين رو، حادثه‌ها «عمل داستاني» است.