پنجاه هزار سال پيش، كم‌تر يا بيش‌تر، در عصر پارينه‌سنگي زبرين، نياكان ما برجسته‌ترين پيش‌رفت‌ها را در تاريخ بشر آغاز كردند. پيش از آن، انسان يك گروه كوچك از پستان‌داران بزرگ محسوب مي‌شد و پس از آن ذهن انسان قادر بود زمام امور جهان را در دست خود بگيرد. چه اتفاقي افتاد؟ شواهد باستان‌شناسي حاكي از آن است كه در دوران پارينه‌سنگي، انسان يك توانايي بي‌سابقه پيدا كرد. اين توانايي قوه‌ي تخيل انسان مدرن بود، كه به آن‌ها قدرت ابداع مفاهيم تازه و تركيب الگوهاي ذهني پويا و جديد مي‌بخشيد. نتايج اين تغيير فوق‌العاده بود: انسان هنر، علم، مذهب، فرهنگ، ابزرهاي پيچيده و زبان را تكوين بخشيد.چگونه توانستيم به اين چيزها دست يابيم؟ در اين كتاب، برآميزه‌ي مفهومي تمركز مي‌كنيم، يك توانايي بزرگ ذهني كه، در پيشرفته‌ترين صورت خود يعني آميزه‌ي «دو دامنه» ، به نياكان ما دست برتر اعطا كرده و، خواهي نخواهي، ما را به آنچه امروز هستيم رساند. در اين كتاب اصول آميزه‌ي مفهومي، پويايي جذاب آن ، و نقش حياتي آن را در اين‌كه چگونه مي‌انديشيم و چگونه زندگي مي‌كنيم مي‌كاويم. آميزه‌ي مفهومي عمدتا در پشت صحنه عمل مي‌كند. ما از پيچيدگي‌هاي پنهان آن آگاه نيستيم، همان‌گونه كه از پيچيدگي‌هاي ادراك، مثلا، ديدن يك فنجان آبي آگاهي نداريم. آميزه‌ي مفهومي، تقريبا به دور از دسترسي آگاهي، شبكه‌هاي وسيعي از معاني مفهومي را طراحي، و محصولات شناتختي را توليد مي‌كند كه، در سطح آگاهي ، به ظاهر، ساده مي‌نمايد، نحوه‌ي انديشيدن همان نيست كه فكر مي‌كنيم. انديشه‌ي روزمره به ظاهر ساده مي‌نمايد، اما حتي ساده‌ترين انديشه‌ها به صورت تعجب‌برانگيزي پيچيده هستند.