در اين كتاب داستان قورباغه‌اي به نام پينگ آمده، قورباغه‌اي كه نشانه‌هاي خشك شدن بركه دور و اطرافش را ناديده گرفت و به خاك سياه نشست. پينگ كه در جستجوي بركه‌اي جديد ناچار به ترك كاشانه‌اش شده بود، در مقابل مشكلات اين سفر و چالش‌هايي كه پيش رويش سبز مي‌شدند آمادگي نداشت. آن‌گاه با جغدي رو به رو شد ـ معلمي آگاه و فرزانه كه دانش و عقلش را در اختيار پينگ گذاشت و او را به سوي رسيدن به اهدافش راهنمايي كرد. پينگ نمادي است از هر كسي كه با موانع و مشكلاتي رو به رو مي‌شود و ناچار به خطر كردن است.