«پنير و كرم‌ها» جد و جهدي است براي بركشيدن صداي گمشده يكي از انسان‌هاي گمنام به متن تاريخ. صداي منوكيو مشهور به دومنيكو اسكاندلا، آسيباني روستايي، كه از بخت بد دستگاه تفتيش عقايد كليسا او را در ايتاليا در واپسين سال‌هاي سده شانزدهم ميلادي زنداني كرد و به محكمه كشاند. آنچه در اين ميان به اين صداي نوعي در تاريخ تمايزي چشمگير مي‌بخشد جهاني است كه او با استمداد از زندگي روزمره و كتاب‌هايش آفريده است. كارلو گينزبورگ در «پنير و كرم‌ها» كوشيده است سطر به سطر اسناد اندكي را كه از محاكمه او بر جاي مانده است بكاود و جهان‌بيني اين آسيابان گمنام را ترسيم كند و نشان دهد كه شهروندان عادي آن‌گونه كه تا كنون گمان مي‌برده‌ايم، صرفاً فرمانبرِ فرادستان نبوده‌اند بلكه فقط صدايشان ناشنيده مانده است. پنير و كرم‌ها از شاخص‌ترين نمونه‌هاي تاريخ‌نگاريِ خُرد و تاريخ‌نگاريِ فرهنگي در جهان است.