استاد نورالله به نرمي گفت: -آن زمان كه هم‌سن تو بوديم، ما هم مي‌خواستيم دنيا را عوض كنيم. ماهم خيال مي‌كرديم كه به اين سادگي‌هاست! غريب طعنه مي‌زند: -عوضش كرديد! پدر نيش كلام را گرفت، ولي بدون عكس‌العمل ادامه داد. آدم تا وقتي جوان است، خام است. دنيا را از روزنه‌ي تنگ چشم خود مي‌بيند.دنيا خيلي بزرگ است. خيلي هم پيچيده! -يعني منظورت اينه كه ما نه بزرگي دنيا را مي‌بينيم، نه پيچيدگي‌اش را.