اين كتاب به يكي از مهم‌ترين مباحث روشنفكري امروز ـ بحث مربوط به «مابعد نظريه» و شناخت‌گرايي ـ مي‌پردازد، اما براي اين كار هرگز پرسش‌هاي مربوط به مبارزه و ناخودآگاه طبقاتي را وا نمي‌نهد. درگيري ژيژك با مابعد نظريه هم مغلطه‌هاي آشكار آن را برملا مي‌كند هم بيهودگي‌هاي پنهاني‌تر آن را. او سپس، از طريق بررسي مو به موي فيلم‌هاي كيسلوفسكي، بديل خيره كننده‌اي ارائه مي‌كند كه نه خاص بودگي تك‌تك متن‌ها را قرباني مي‌كند و نه ظرافت‌هاي استدلال فلسفي كلي را. وحشت از اشك‌هاي واقعي، همچون همه آثار او، جدل و موشكافي، طنز و بصيرت عميق، را به هم مي‌آميزد. نشان مي‌دهد كه هيچ تحليل اساسي از فيلم كه بنيان نظري نداشته باشد نمي‌تواند وجود داشته باشد ـ در عين حال نشان مي‌دهد كه نظريه بايد خود را همواره در پرتو يك عشق واقعي به سينما زنده نگه دارد.