بدون ترديد، نه گفتن كار ساده‌اي نيست؛ به خصوص اگر با روحت عجين شده باشد و مهرطلب باشي. اما هر بار كه اين كار را انجام مي‌دهي و بسياري از اولويت‌ها را كنار مي‌گذاري تا شاد كني فرزندت را، دوستت را، همكارت را و هر آن‌كه با او در ارتباط هستي، ذره‌اي از وجودت در تنهايي به جوش مي‌آيد و با تو گلاويز مي‌شود و نمي‌داني چرا، ولي تحليل مي‌روي، انرژي‌ات را از دست مي‌دهي و در نهايت فكر مي‌كني باز هم يك قرباني شده‌اي. ديمون زاهاريادس در كتاب هنر نه گفتن راهكارهاي جالبي را در اختيارمان قرار مي‌دهد تا با كاربردشان بتوانيم واكنش‌هاي اكتسابي را كه در طول زندگي در ذهن‌مان حك شده‌اند كنار بگذاريم و بدون احساس گناه و ملامت به انجام كاري كه دوست نداريم يا وقتش را نداريم، نه بگوييم و خصيصه مردم شادكني‌مان را رها كنيم...