هایکو توصیف لحظهای ناب است که در بیرون یا درون در یک آن اتفاق میافتد... میگذرد...و آن لحظه را تبدیل به تجربهای ابدی میکند...و تمام این در حالی اتفاق میافتد که شاعر هایکونویس به عنوان شاهدی بیطرف و ساکن به نظارهی تجربهی خود مینشیند. چیزی در هر هایکو سه خطی ناب نهفته که با ساکنترین بخش وجود هر انسان به گفت و گو مینشیند.هم از این روست که خوانندهی هایکو نیز در زمان خواندن این توصیف تجربه، وارد دنیای ذهنی تفسیر نمیشود، بلکه بهشکلی بیدلیل در تجربهی شاعر شریک میشود.
