بحث درباره شعر سپهري، به فرموه دكتر غلام‌حسين يوسفي، «مانند بسياري از چيزها در جامعه ما دچار افراط و تفريط شده است. يك‌سو ستايش‌گرانند، حتي معتقد به اينكه «اگر سپهري اين شعرها را به هر زبان دنيا مي‌سرود از چهره‌هاي درخشان شعر دنيا بود» و در جانب ديگر منقدان به خصوص از نظر دوري شعر او از جريان‌هاي زمان،‌ فقدان نقد و پيام اجتماعي بر آن انگشت مي‌نهند و گاه از لحاظ ناهماهنگي تصويرها و پراكندگي صورت‌هاي ذهني، يا آن‌ها را از مقوله «سانتيمانتاليسم غير رئاليستي و فانتزي» مي‌خوانند»