ايمانوئل کانت در نقد عقل محض از حدود متافيزيک سخن مي‌گويد و از اينکه عقل چقدر و چطور مي‌تواند در شناخت متافيزيک توفيق يابد. او در اين کتاب، اساس بحث خود را ديدگاه‌هاي فيلسوفان تجربه‌گرا و خردگرا قرار مي‌دهد و بحث خود را با اتکا و نگاه به اين دو شاخه از فلسفه پيش مي‌برد. کتاب نقد عقل محض حاوي ايده‌هايي در زمان خود تازه درباب ماهيت مکان و زمان است. کانت در اين کتاب از دو نوع دانش و شناخت که يکي پيش از تجربه وجود دارد و ديگري منوط به تجربه است سخن مي‌گويد و دربار? نحو? شکل‌گيري دانش بحث مي‌کند و انواع احکام و گزاره‌ها را توضيح و مورد بررسي قرار مي‌دهد.