داستان نابغه خردسال، با همه كوتاهي، از آثار كانوني توماس مان در روانكاوي رابطه توده و قدرت است و از اين لحاظ با روايت پيشخدمت و شعبده‌باز درونمايه‌اي همخوان دارد. داستان نخست را توماس مان در 1903 نوشته است و دومين را 1929. اين امر نشان مي‌دهد در جهان‌نگري اين نويسنده برجسته موضوع انسان و قدرت دغدغه‌اي پيوسته بوده است. زيرا شعبده‌باز اين روايت هم مانند نابغه خردسال، مقهور شوق فرمان‌روايي، مي‌كوشد از راه‌هايي دوپهلو اراده آدم‌ها را بشكند و بر آن‌ها غلبه كند.