ما ايوب نبوديم شرح تجربه‌ي مراقبت و مواظبت از کسي و چيزي از زبان سيزده مراقب در همين روزهاست؛ روايت احوال و افکار و روزگار آدم‌هايي که سرنوشتْ آن‌‌ها را در موقعيت انتخابِ خود يا ديگري گذاشته؛ آدم‌هايي که بخشي از روزها و شب‌‌هايشان را به ديگري بخشيده‌اند. مراقبتْ ايستادن روي مرز دو جهان متفاوت است. جهان مردمان رنج‌ديده و جهان عافيت‌نشينانِ فراموشکار و مغرور. مراقب ميانجي و مترجم دردهاست. رنج و زندگي را به‌يکديگر ترجمه مي‌کند و خودش هم در اين ميانه بالغ و بالنده مي‌شود. خواندن تأملات و خاطرات کتاب ما ايوب نبوديم کشف فرازوفرودي است که انسان، درون و بيرون مواجهه با درد، طي مي‌کند. قصه‌ي سفر قهرماني معمولي است که ناگهان در موقعيتي غيرمعمولي بايد به زندگي‌اش ادامه دهد و تسلي‌ها و دلخوشي‌هايي براي ادامه‌ي راه بيابد. در واقع مراقبت يک‌جور کمک به ديگري است، طوري که آن فرد بتواند رشد کند. معناي پروا و ديگرپروايي همين است.