کَلیله و دِمنه کتابی است از اصل هندی که در دوران ساسانی به فارسی میانه ترجمه شد. کلیله و دمنه کتابی پندآمیز است که در آن حکایتهای گوناگون -بیشتر از زبان حیوانات- نقل شده است. نام این اثر از نام دو شغال با نامهای کلیله و دمنه گرفته شده است. بخش بزرگی از کتاب به داستان این دو شغال اختصاص دارد. اصل داستانهای آن در هند و در حدود سال های 100 تا 500 پیش از میلاد به وقوع می پیوندند. این کتاب شامل 18 باب به زبانهای مختلف برای آموختن حکمت عملی و آداب زندگی و زبان نوشته شده است.
