اگر ليست بدترين رويدادهاي رنج‌آوري را كه در كتاب‌هاي روانشناسي آمده ببينيد، همه موارد بالا، به رديف در زندگي من رخ داده است. جالب است كه من در برابر آن‌ها يك آدم عادي بودم. خوشحال مي‌شدم، هيجان‌زده مي‌شدم، گريه مي‌كردم، درد مي‌كشيدم، فرياد مي‌زدم، زير فشار درد و رنج چه‌بسا خودم را به‌شدت مي‌باختم. گاهي كفر مي‌گفتم و گاهي از همه زندگي مايوس مي‌شدم. در نهايت اما، وقتي همه‌چيز از دست رفت و خود را شكست‌خورده ديدم، روزني از نور اميد، مرا به‌پا مي‌داشت: حركت از نو، قمار ديگر!