در اين کتاب، به قدرت نهفته در احساس «ما» بودن مي پردازيم و توضيح مي دهيم که سازوکارهاي هويتي براي درک زندگي بشري چه نقش مهمي دارند. ارسطو در سخن مشهوري مي گويد: «شناخت خويشتن سرآغاز حکمت است.» اما ما معتقديم که شناخت حقيقي خود به معناي تلاش براي رسيدن به جوهري تغييرناپذير و ثابت نيست، بلکه شناخت خويشتن به معناي درک چگونگي شکل گيري و بازشکل گيري هويت از طريق تعامل با جهان اجتماعي پيرامون ماست که جزئي تفکيک ناپذير از آن هستيم و نيز درک چگونگي تأثير ما در شکل گيري هويت افراد ديگر. « مرزبندي هاي هويتي وقتي خطرناک مي شوند که رهبران غيرخودي ها را تهديد تلقي و پيروانشان را مجاب مي کنند که گروه محبوبشان در معرض خطري جدي قرار گرفته و حتي موجوديتش به خطر افتاده است... مراحل آخر اين روند به سرعت اتفاق مي افتد رهبران گروه خود را به عنوان تنها خير مطلق معرفي مي کنند از اين منظر معيوب قتل هم به عنوان يک خير اخلاقي و حتي لازم به پيروان معرفي مي شود. به اين ترتيب است که رهبران در طول تاريخ توانسته اند قساوت و خشونت را توجيه کنند.»