قرن نوزدهم دوره‌ای از اصالت فلسفی خیره‌کننده است که با تعامل رادیکال با علوم انسانی در حال ظهور مشخص می‌شود. فیلسوفان قرن نوزدهم که غالبا تحت‌الشعاع فلسفه قرن بیستم قرار گرفتند و درصدد رد برخی از اصول اصلی آن بودند، دوباره به عنوان شخصیت‌های عمیقا مهم ظاهر شدند.
