قرن نوزدهم دوره‌اي از اصالت فلسفي خيره‌کننده است که با تعامل راديکال با علوم انساني در حال ظهور مشخص مي‌شود. فيلسوفان قرن نوزدهم که غالبا تحت‌الشعاع فلسفه قرن بيستم قرار گرفتند و درصدد رد برخي از اصول اصلي آن بودند، دوباره به عنوان شخصيت‌هاي عميقا مهم ظاهر شدند.