غزل

با غروب این دل گرفته مرامی‌رساند به دامن دریا‌می‌روم گوش می‌دهم به سکوتچه شگفت است این همه صدا!لحظه‌هایی که در فلق گم شدمبا شفق باز می‌شود پیدا