اگر براي عنوان کتاب از يک اصطلاح دريانوردي استفاده کرده‌ام، دليلش اين است تصويري، که در سال‌هاي اخير ذهنم را به خود مشغول کرده است، تصوير غرق شدن يک کشتي مسافربري مدرن پر زرق و برق، مطمئن به خود و با مسافران از همه کشورها و از همه طبقات اجتماعي سرخوشانه به موسيقي سازهاي برنجي به سوي نابودي اش پيش مي‌رود.