كتاب امپرياليسم بخش دوم از سه‌گانه عناصر و خاستگاه‌هاي حاکميت توتاليتر است که به گمان بسياري مي‌توان آن را اثر اصلي هانا آرنت دانست. کتاب چنان‌که از عنوانش انتظار مي‌رود بايد درباره امپرياليسم باشد، اما چون بخشي از يک منظومه نظري بزرگ‌تر است، موضوعات بسيار گسترده و نامنتظره‌اي را پوشش مي‌دهد؛ گاه بازخواني تاريخ است و گاه واکاوي انديشه‌هاي نظريه‌پردازان و ايدئولوگ‌ها؛ گاه نقد ادبي است و گاه بازانديشي در مباني حقوق بشر يا بررسي آرايش قدرت ميان استعمارگران ديرينه و نو. به همين دليل اين کتاب گنجينه سرشاري از تحليل‌هايي پردامنه است، از آثار نويسندگاني چون فرانتس کافکا، روديارد کيپلينگ و جوزف کنراد مي‌گذرد و به مباحثي در باره حقوق بشر و زندگي بي‌تابعيت‌شدگان و مهدورالدم‌هاي مدرن در گوشه اردوگاه‌ها مي‌رسد، از نژادباوري و جنبش‌هاي پان‌ژرمن و پان‌اسلاويست مي‌گويد و از حاکميت بوروکراتيک در مناطق استعماري. همه اين‌ها روي هم بنيادي شناختي را مي‌سازد تا در جلد بعد، با مدرن‌ترين شکل حاکميت امپرياليستي، توتاليتاريسم، آشنا شويم.