عکاسی ایران مسائل و شرایط خاص خود را دارد و برای آنکه در بستر آنها بیانی موثر بیابد، لازم است مفاهیم و دستگاه نظری متناسب خود را نیز بیافریند. این کتاب میکوشد راهی بر تفکر نظاممند در عکاسی ایران بگشاید، از اینرو هرچند دغدغهی تاریخنگاری آن را نیز در چشماندازش دارد، اما آنچه بیشتر مد نظر بوده است، شکل دادن به یک مدل و بنیانی نظری برای تحلیل و فهم عکاسی معاصر ایران است. فصل اول | تجربهی واقعیت؛ عکس همچون «گزارش متعهدانه واقعیت»
