ايساك بابل روايتگر دوره‌اي پرآشوب از تاريخ يكي از مهم‌ترين تمدن‌هاي جهان است. كار او را مي‌توان بازآفريني صريح و بي‌رحمانه دنيايي دستخوش جنگ و آشوب دانست. داستان‌هايش اغلب وقايع‌نامه مصيبت و فاجعه‌اند، ولي فضايي رنگين، با نشاط و سرشار از طنز دارند، با حال و هوايي متفاوت كه زندگي تر و تازه و چالاك در آن جاري است. بابل در دوره‌اي پرآشوب ساكن اين جهان بوده، زمانه انقلابي خلقي با آرماني دست‌نيافتني كه در شتاب ثانيه‌هايش مجالي براي انسان بودن نيست. او كه خود به نوعي پرورده اين انقلاب است، با نگاهي ژرف‌بين لحظه‌هاي خوشبختي گريخته از كف انسان‌ها را ثبت مي‌كند، شادي‌هاي كوچك زندگي را در ميانه بلوا مي‌بيند، و در روند كار خود رفته رفته به وجدان بيدار جامعه‌اي بدل مي‌شود كه در چرخه پرشتاب حوادث انسان‌ها را از ياد برده است. راز ماندگار داستان‌هاي بابل همين نگاه ژرف او به انسان است.