هوا سرد است. در حیاط کاخ فرمانداری که هنوز غرق در مه صبحگاهی زمستانی است پیکر کاملهمردی به چشم میخورد که طول و عرض حیاط را با قدمهایی محکم میپیماید و گویی برای مبارزه با سرماست که چنین پاها را میکشد و بالا میبرد. هرازگاهی میایستد، مضطرب نگاهی به طبقهی بالای ساختمان فرمانداری میاندازد؛ به امید اینکه کسی او را در آن حال ببیند و به انتظار طولانیاش پایان دهد...به نظر میرسد ادواردو د فیلیپو با واژگون کردن تعبیر کمدیا دلارته به تعبیر جدید آرته دلا کمدیا دست یافته است. در واقع این را در مقابل آن قرار داده، یعنی بیآنکه بخواهد با سنتهای ارزشمند هنر پیشینیان مخالفت ورزد، میخواهد بگوید هنر تئاتر امروز میراثدار سنن هنر تئاتر گذشته به ویژه در زمینه کمدی است، اما در جامهای نو با محتوای انسانیتر، اجتماعیتر، و حتی سیاسیتر، زندهتر و تاثیرگذارتر. تئاتر از زندگی دور نیست و زندگی از تئاتر. هنر تئاتر در واقع بیانه ادواردو د فیلیپو درباره تئاتر است، اما در جامه نمایش در نمایش.
