نويسنده در اين اثر تلاش داشته تا با نگاهي پديدارشناسانه دنياي آرماني زنان را در در ازناي تاريخ ايران (قرون ششم تا دوازدهم هجري قمري) كشف و درك كند. مطالعه پيش رو با در نظر گرفتن سايه سنگين مهم‌ترين هجوم‌هاي تاريخ ايران راجع به تيپ‌شناسي آرماني زنان است اما بي‌ارتباط با خواست‌هاي مردان نيست، چرا كه همواره زن و مرد همچون دو آينه روبرو تصاويري در هم تنيده و متعدد را از خود و ديگري منعكس مي‌كنند. از آن‌جا كه در تاريخ ايران، زنان به دلايلي چند پوشيده‌روي و پوشيده‌نام بوده و از آن‌ها كم‌تر سخن گفته‌شده نويسنده براساس داستان‌هاي عاميانه سعي كرده است زيست جهان خاموش زنان را دريابد و صداي آن‌ها را بشنود. براساس اين مطالعه مي‌توان گفت دنياي بدون مرد / شهر پريان، زندگي عاشقانه و حاضر شدن در صحنه‌هاي پيكار براي تغيير سرنوشت تاريخي از مهم‌ترين دغدغه‌هاي زنان است. مطالعه‌اي از اين دست در قلمرو پژوهش‌هاي تاريخ ايران سابقه ندارد.