«ساعدی درگیری قصهبافی است. به معنای هزار و یکشبی آن. و داستانهایش عجیب آدم را گرفتار میکند که تا آخر ماجرا را دنبال کند. شروع بسیاری از داستانهایش با یکجور یکی بود یکی نبود آغاز میشود، آغازی که بیدرنگ مبدل به هزارتویی از غرایب و حادثههای هراسانگیز میشود. حوادثی که همه بدون استثنا به فاجعه ختم میشود. و ساعدی در بیاعتنا گذشتن از کنار فاجعه چیرهدست است. یا اگر بهتر بگویم در بیاعتنایی به هولی که کنار آدمها ایستاده و دمی دیگر تمام هستیشان را به باد خواهد داد یا تسخیرشان خواهد کرد.»
