«ساعدي درگيري قصه‌بافي است. به معناي هزار و يك‌شبي آن. و داستان‌هايش عجيب آدم را گرفتار مي‌كند كه تا آخر ماجرا را دنبال كند. شروع بسياري از داستان‌هايش با يك‌جور يكي بود يكي نبود آغاز مي‌شود، آغازي كه بي‌درنگ مبدل به هزارتويي از غرايب و حادثه‌هاي هراس‌انگيز مي‌شود. حوادثي كه همه بدون استثنا به فاجعه ختم مي‌شود. و ساعدي در بي‌اعتنا گذشتن از كنار فاجعه چيره‌دست است. يا اگر بهتر بگويم در بي‌اعتنايي به هولي كه كنار آدم‌ها ايستاده و دمي ديگر تمام هستي‌شان را به باد خواهد داد يا تسخيرشان خواهد كرد.»