خود زندگي‌نامه‌نويسي در ايران پديده‌اي جديد است که تاريخ آن از حدود يک سده فراتر نمي‌رود. اين پديده نيز مانند بسياري از موارد ديگر هم‌چون نمايش‌نامه‌ و رمان در حوزه‌ي هنر کلامي رهاورد مدرنيته‌ي اروپايي بود. سفرنامه‌ي ناصرالدين شاه و يادداشت‌هاي روزانه‌ي اعتمادالسلطنه از نمونه‌هاي اوليه‌ي آن هستند و در ميان آن‌چه که در دست است، "شرح زندگاني من" اثر "عبدالله مستوفي" نمونه‌ي برجسته‌اي به شمار مي‌رود که شامل تاريخ‌ اجتماعي و اداري دوره‌ي قاجاريه است. نکته‌ي حائز اهميت اين که عبدالله مستوفي نه تنها از نظر حرفه‌ي اصلي خود؛ يعني مديريت مالي، فردي دانش‌آموخته و مجرب بود، بلکه از نظر شخصيت فرهنگي اجتماعي در بسياري ديگر از حيطه‌هاي علم و ادب نيز از فرهيختگي و نخبگي بي‌مانندي بهره داشت و ترکيبي از سنت و مدرنيته را در خود گردآورده بود. وي هم‌چنين ژانر زندگي‌نامه را به خوبي مي‌شناخته و از ويژگي‌هاي کلامي و محتوايي آن آگاهي داشته است. نثر وي در کتابش، ساده، روان و پخته است. کتاب حاضر، جلد دوم از مجموعه‌ي "شرح زندگاني من" است که از سلطنت احمدشاه قاجار تا انقراض سلطنت قاجاريه را دربرمي‌گيرد.