من دي نگفتم مر تو را كه: «اي بي‌نظير خوش لقا، اي قد مه از رشك تو چون آسمان گشته دوتا؟! امروز صد چندان شدي، حاجت بدي، سلطان شدي. هم يوسف كنعان شدي، هم فر نور مصطفي. امشب ستايمت اي پري! فردا ز گفتن بگذري. فردا زمين و آسمان در شرح تو باشد فنا. امشب غنيمت دارمت، باشم غلام و چاكرت. فردا ملك بي‌هش شود،‌هم عرش بشكافد قبا»