شاهان دختر دردانه

سرتاسر شب، ساعت‌هایی که خواب با بی‌رحمی از چشمانش فرار می‌کرد فقط فکر کرده بود. نباید باز بی‌هدف آواره کوچه و خیابان‌های بی سر وته تهران می‌شد باید با برنامه پیش می‌رفت. بار‌ها و بار‌ها خود را جای شاهان می‌گذاشت و می‌پرسید؛ یک دختر تنها که تازه از خارج آمده، پول و کارت شناسایی ندارد همینطور جایی برای زندگی..چه کار می‌کند؟ پس از خفه کردن همه فکر‌های شوم و تلخی که قلبش را به درد می‌آورد تلاش کرد روی خوب قضیه را پیدا کند. شاید شاهان شانس آورده و با آدم درست‌کاری آشنا شده باشد، شاید به نحوی نمی‌دانست چی ولی به شکلی آن شب جان سالم به در برده و حالا باید فکری برای زندگی‌اش بکند...