لاكانِ روانكاو، برخلاف بيشتر پساساختارگراياني كه به دنبال واسازي و حذف مفهوم سوژه انساني‌اند، مفهوم سوبژكتيويته را بسيار مهم مي‌داند و به كاوش در معناي سوژه بودن، نحوه سوژه شدن فرد، عوامل شكست در سوژه شدن، و امكانات روانكاو در القاي «رسوب سوبژكتيويته» مي‌پردازد. تلاش بروس فينك معطوف به ارائه ديدگاهي به انديشه لاكان است كه بسياري بي‌ترديد آن را بيش از حد ايستا و بسته تلقي مي‌كنند، در حالي كه يكي از جاذبه‌هاي بي‌شمار كار او دقيقاً در دگرساني‌ها، خودپيرايي‌ها و واژگوني‌هاي بي‌وقفه چشم‌انداز ريشه دارد. او همچنين تلاش كرده است نگرشي از چند مفهوم مهم لاكاني را در اين كتاب ارائه دهد و نظريه‌هايي را مطرح مي‌كند كه براي درمانگران و نظريه‌پردازان به يك اندازه مفيد و نيرومند است. فينك در اين كتاب جنبه‌اي از كار لاكان را به ما معرفي مي‌كند كه در اقبال به نظريه او مغفول مانده است و همچنين به شرح و بسط مفاهيم محوري او از قبيل ديگري، ابژه a، بيگانگي و جداسازي، ساختار زبان‌مانند ناخودآگاه، استعاره پدري، ژوئيسانس، و تفاوت جنسي مي‌پردازد و دانشي عميق از كار نظري و باليني لاكان ارائه مي‌دهد.