وقتي مي‌خواهيم موقعيتي دراماتيك را در زندگي‌مان بيان كنيم، از اصطلاح «سنگيني» استفاده مي‌كنيم. مي‌گوييم آن چيز بار سنگيني بر دوشمان است. يا بار را تحمل مي‌كنيم و يا زير آن كمر خم مي‌كنيم؛ با آن مي‌جنگيم و در اين جنگ يا پيروز مي‌شويم و يا شكست مي‌خوريم. اما سابينا چه حالي داشت؟ هيچ. او مردي را ترك كرده بود و احساسش اين بود كه مردي را ترك كرده است. آيا آن مرد سابينا را آزار مي‌داد؟ آيا آن مرد سعي داشت از او انتقام بگيرد؟ نه. درام سابينا درام «سنگيني» نبود؛ بلكه درام «سبكي» بود. او باري را بر دوشش احساس نمي‌كرد، بلكه او از سبكي تحملي‌ناپذير هستي رنج مي‌برد.