این پژوهش، وظیفه دارد تاثیرپذیری شعر حافظ از عربی و امکانات زبانی و ادبی را که آن فرهنگ در اختیار حافظ قرار میدهد، به خوانش بکشد و عقلانیت او را در این زمینه و در آن زمانه توضیح دهد و بکوشد بخشی از اشارات و تلویحات فرهنگ عربی را در قالب واژه، ترکیب، تصویر، ملمع و غیره در دیوان شاعر، توصیف و تحلیل کند. به هر روی، عربیسرایی، عربینویسی و حتی عربیمابی در برهههایی از تاریخ ما از ویژگیهای فرهنگ ایرانی به شمار میرود که امروز با دور شدن از آن روزگار و تغییر نگرش نسبت به فرهنگ عربی، پذیرفتن آن برای ایرانیان دشوار و نیازمند پژوهش و زدودن غبار زمان است.
