ارتباط بدون خشونت، كه در ايران به نام زبان زندگي آموزش داده مي‌شود، يك الگوي ارتباطي است كه تبادل اطلاعات و حل صلح‌آميز اختلافات را تسهيل مي‌كند. ارتباط بدون خشونت بر ارزش‌هاي مشترك انساني و نياز تكيه مي‌كند و افراد را تشويق مي‌كند از زباني كه سبب مقاومت يا كاهش عزت نفس مي‌شود بپرهيزند و به جاي آن از زباني كمك گيرند كه حسن تفاهم را افزايش مي‌دهد. ارتباط بدون خشونت بر پذيرش مسئوليت فردي در انتخاب‌ها و افزايش كيفيت ارتباط، به عنوان اهداف اوليه تأكيد دارد و حتي با وجود عدم آشنايي طرف مقابل با آن، روشي مؤثر است.