آدم‌هايي بودند که هر کدام با سه يا چهار کلاه به ‌طرف خانه‌هايشان مي‌دويدند. براي هريک از اعضاي خانواده کلاهي به دست آورده بودند. يک خواهر روحاني هم از راه رسيد و کلاه‌هاي کوچکي براي بچه‌هاي يتيم جمع کرد. هرچه مردم بيشتر کلاه‌ها را جمع مي‌کردند، از آسمان بيشتر کلاه مي‌باريد. کلاه خيابان‌ها و بالکن‌ها را پر کرده بود؛ کلاه‌هاي بچه‌ها، برِه‌ها، شاپوها، کلاه‌هاي بوقي، کلاه‌هاي کابويي، کلاه‌هاي نوکدار، کلاه‌هاي نواردار، کلاه‌هاي بي‌نوار...