اگر سوار آسانسور شويم، وقتي به بالا مي رسيم، هيچ تغيير فيزيکي در بدن ما ايجاد نمي‌شود، چون تنها کاري که انجام مي‌دهيم ايستادن است: در حالي که دستگاه همه‌ي کار‌ها را انجام ‌مي‌دهد. ولي وقتي از پله‌ها بالا مي‌رويم، دست کم چند اتفاق کوچک مي‌افتد. کالري مي‌سوزانيم، از عضلات‌مان استفاده مي‌کنيم و ضربان قلب‌مان با بالا رفتن بيش‌تر مي‌شود.بنابراين وقتي از پله بالا مي‌رويم‌‌، در مقايسه با زماني که از آسانسور استفاده مي‌کنيم، تغييرات فيزيولوژيکي خاصي در بدن‌مان روي مي‌دهد. ((آلبرت گري)) گفته، ((افراد موفق عادت انجام کارهايي را شکل مي‌دهند که افراد نا‌موفق دوست ندارند انجام‌شان دهند)). همين عادت است که اهميت دارد. موفقيت اغلب نتيجه تصميمات مهم ما نيست: ناشي از مجموعه کار‌هاي کوچک و به ظاهر بي اهميت ماست. موفقيت هميشه در نتيجه‌ي ترجيح کارهاي سخت و درست به کار‌هاي آسان و اشتباه به‌دست مي‌آيد.